Na het bekerdebacle van Parkhout (6-2 verlies en een rode kaart voor onze beroepsbermbom) was het tijd voor bezinning. Dat vond de KNVB ook, dus kregen we twee weken om de koppen bij elkaar te steken en een plan van aanpak voor de komende competitie in elkaar te knutselen. Vrij vertaald: wat doen we met Kevin?
De radiostilte zijnerzijds sprak boekdelen, dus was het aan Mau om de opengevallen plek op het middenveld in te vullen. Onze Spielmacher was nog geblesseerd, maar gelukkig was Roy net op tijd hersteld van een bielsblessure, dus dat kostte weinig moeite. Met de Biesel samen met Marin centraal en geflankeerd door Arjan en Maarten was het middenrif opgetuigd. Achterin de 50-ers Koen en Willem op de backs en in het hart de 40-ers Stol en Sander, en de trailer van Brinkie keurig in het parkeervak voor het doel. In de aanval Lambert met nieuwbakken secondant Andor. Met shortloze Sjors en Fred 0.2 achter de hand werd SV Nieuw Utrecht bezocht.
Het werd een duel van VOC-mentaliteit tegen Turkse techniek. “Het gaat om winnen”, de mantra van Marco van Basten, zoals zo vaak bij Rondo geventileerd, beïnvloed vanuit de Italiaanse School, het resultaat voor alles. Jan Mulder, illustere vader van Youri, spits uit de Gouden Tijden van Anderlecht, deed tijdens de uitzending van Rondo nog een extra duit in het zakje omtrent het concept van winnen; hij was zelf van ‘mooi winnen’, maar betichtte zoonlief van de bereidheid tot ‘smerig winnen’. Alsof ze bij Rondo de wedstrijd van Zondag 2 hadden gezien.
Zondag 2 toonde namelijk de gehele wedstrijd aan het concept ‘winnen’ tot in de puntjes te beheersen. Met vloeiend aanvalsspel tijdens het eerste bedrijf, waaruit Arjan al na 7 minuten de bal van Roy ontving en zichzelf de problemen in leek te kappen naar links. De kleine is een rechtspoot, maar daar bracht hij iedereen toch even aan het twijfelen toen hij de bal perfect de kruising in krulde met een gestreelde linker voetbeweging: 0-1. Het was alsof hij even wat sterrenstof had geleend van onze eigen Tinkerbel, die vanaf de bank zag dat het goed was.
Natuurlijk pakten de Nieuwe Utrechters de handschoen op en gingen op dribbelpad richting Brinkie. Maar ver kwamen ze niet, telkens liepen zij zich vast in de smoorpan van Zondag 2. Stol stelde de aanvalsleider – een El Comandante look-a-like – kalt, Sander, de koorts gierend door het lijf, weigerde te capituleren, Koen beet zich vast in de Oriënt Express op links, en Willem stak samen met Judge 114 jaar voetbalervaring als stokken in de spaken van de velgen van de banden van de wielen van de opponenten. En als er toch wat doorkwam, omdat de scheidsrechter benieuwd was of de gastheren uit buitenspel wel konden scoren, een actie waar Henk minder gecharmeerd van was, dan was daar nog Brinkie.
In de 23e minuut was er weer een prima opgebouwde, snel van schijven wisselende aanval van Zondag 2, en prompt zette Marin met een pass door het hart Lambert vrij voor de uitkomende keeper. Het lobje van de scoringsmachine deed de rest: 0-2.
De 0-3 – ja, u leest het goed, bijna iedere aanval was raak(!) – was van prima countermakelij. Andor werd op rechts de diepte weer eens ingestuurd, maar nu was zijn voorzet hard en laag, waardoor Arjan eenvoudig (maar het moet wel gebeuren, je kunt ‘m ook eenvoudig missen) de bal binnenschoot.
De rust. De wissel Sjors voor Sander, Roy ging naar libero en Sjors op rechts. Fred bleef als noodwissel op de bank. De kleine ging centraal. Het werd een ander vaatje.
De tegenstander zette Zondag 2 volledig vast op eigen helft en liet ons geen ruimte meer om te voetballen. Dat werkte. Tot de 80e minuut kon FCD aanvallend geen potten meer breken, maar dat was ook niet nodig. Door het overwicht van de opponent kwam Zondag 2 in haar natuurlijke habitat te ballen. De bussen werden geparkeerd, de loopgraven gegraven en de tactiek van verschroeide aarde toegepast. Er was geen meter ruimte meer voor de technisch vaardige tegenstanders, elke aanval smoorde als een bal gehakt in vette jus.
Het slotakkoord werd door Roy ingezet. Op de afmetingen van een zakdoekje dribbelde de libero op de eigen achterlijn twee tegenstanders de Bosporus in en stuurde vervolgens met een pass over 40 meter Andor richting de vijandelijke cornervlag. Andor had de smaak van de assist te pakken en bediende de meegelopen Lambert op maat: 0-4.
De Dirty Dozen had haar werk gedaan.
14